Նատալի Եդիգարյան

—Այսօր մենք դպրոց չենք գնում,— ասաց Թոմին Պիպիին,— որովհետև շաբաթօրյակ է։ — Ըհը,— գոչեց Պիպին,— նորից անարդարություն: Ու ես ոչ մի շաբաթօրյակ չեմ ունենալու, ես, որ ամենաշատը դրա կարիքն ունեմ: Մի հատ նայեք՝ խոհանոցի հատակն ինչ օրի է: Բայց, ի… Continue Reading →

Վիլլա Վիլեկուլայից քիչ հեռու նստած էին Պիպին, Թոմին ու Անիկան: Պիպին նստած էր դարպասի մի սյան վրա, Անիկան՝ մյուսի, իսկ Թոմին՝ դարպասի վրա: Օգոստոսի վերջի տաք ու հրաշալի օրերից էր: Դարպասին բավական մոտիկ աճող տանձենու ճյուղերն այնքան էին ցած կախվել,… Continue Reading →

Պարզ բան է, որ Թոմին ու Անիկան դպրոց էին հաճախում: Ամեն առավոտ՝ ժամը ութին, ձեռք ձեռքի տված, դասագրքերը թևի տակ՝ ճանապարհվում էին դասի: Այդ ժամանակ Պիպին ազատ էր ու ամենաշատը զբաղվում էր ձիուն մաքրելով կամ պարոն Նիլսոնին նրա փոքրիկ հանդերձանքը… Continue Reading →