Մի անգամ ճուտիկը զբոսնում էր այգում։Նա հանդիպեց իր ընկերներին՝ սկյուռիկին, մկնիկին և ոզնուն։ Ոզնին սունկ էր ման գալիս, մկնիկը մկնիկը հատապտուղներ էր քաղում, իսկ սկյուռիկը ընկույզ էր հավաքում։Ճուտիկը մոտեցավ նրանց և ասաց․
-Ինձ հատապտուղներ տվեք, ինձ ընկույզներ տվեք և սունկ տվեք։
Բայց կենդանիները նրան ոչինչ չտվեցին։Ճուտիկը նեղացավ և գնաց իր մայրիկի մոտ և ասաց․
-Մայրի՛կ, ինձ կենդանիները ո՛չ հատապտուղներ տվեցին, ո՛չ սուկ տվեցին, ո՛չ էլ ընկույզ։ Մայրկն ասաց․
-Իսկ դու ասելես «խնդրում եմ» բառը։
-Ո՛չ, բայց ես կփորձեմ։
-Իսկ հետո չմոռանաս ասել «շնորհակալություն» բառը։
Ճուտիկը գնաց կենդանիների մոտ և ասաց․
-Ոզնի՛, խնդրում եմ ինձ սունկ կտա՞ս։Սկյուռի՛կ, ինձ ընկույզ կըտա՞ս։Մկնի՛կ, ինձ հատապտուղներ կտա՞ս։
Եվ կենդանիները նրան տվեցին և հատապտուղներ և ընկույզներ և սուկեր։Իսկ հետ Ճուտիկը նրանց շնորհակալություն հայտնեց։
Թողնել պատասխան